Portret van een Thaise tattoo
De leren kaft is zacht en gekreukeld. Ze houdt het boek met twee handen vast. Een touwtje houdt het geheel bij elkaar. Bladzijdes zijn gevuld met inkt. Lisa (20) laat de pagina’s rollen. Ze leest passages uit het logboek van haar reis door zuidoost Azië. Ze houdt iets over het midden stil. Met haar vinger volgt ze de regels. “Hier heb ik zojuist mijn tatoeage laten zetten.” In het hoge noorden van Thailand in het hippie dorpje Pai liet Lisa een lotusbloem op haar rechterhiel tatoeëren.
Komen er meer? “Ja vast. Maar ik heb er geen haast mee. Maar ik heb een beetje een afwijking. Zodra ik de grens overga, gaat er een soort knop om. Het lampje ‘ik-wil-een-tattoo’ gaat branden. Dat is gevaarlijk want daardoor gaan dingen opeens impulsief. Zoals deze zomer in Berlijn. Daar had ik al bijna mijn hele zij getatoeëerd in de eerste de beste tattooshop.”
Wat houd je tegen? “Ik ben toch wel een beetje een schijterd. Ik kan snel beslissingen nemen en impulsieve acties ondernemen maar uiteindelijk ga ik er over malen en nachten over slapen. Als je het dan niet doet, kan je spijt hebben achteraf. Maar goed, ik kom daar nog wel. Mijn reis in Thailand, dat was anders. Alle puzzelstukjes vielen samen.”
Reizen is voor jou heel erg verbonden met het zetten van tatoeages. “Ik denk dat reizen sowieso heel belangrijk voor mij is. Op de een op andere manier voel ik me altijd thuis op plekken de niet officieel mijn thuis zijn. Dat is the story of my life. Ook liefde zoek ik buitenshuis.” Ze lacht haar aanstekelijke lach en kijkt veelbetekenend. Ik herinner me haar eerste woorden deze avond. Ze vroeg me of er geknipt en gesneden kon worden, in het geval dat ze domme dingen zou zeggen. Ze vervolgt. “Als ik op reis ben kan ik adem halen. Ik denk dat tatoeëren daar een soort van bevestiging van is. Dat als ik het benauwd krijg, ik even naar mijn tattoo kan kijken. Het zijn stempeltjes van buitenaf.”
De tatoeage als souvenir. “Ja! Het zijn souvenirtjes die altijd bij mij blijven. Zoals anderen magneetjes op de koelkast sparen, zo spaar ik tatoeages op mijn huid.”
Lisa houdt van dansen op stevige techno dreunen. De week voorafgaand aan dit gesprek staat compleet Mokum in teken van het Amsterdam Dance Event (ADE). Geregeld kom ik Lisa tegen in de duistere kelders van de ondergrondse. We wisselen fijne feestjes uit en beluisteren elkaars muziek. Dat gezegd te hebben is het niet geheel onlogisch dat we onszelf al snel vinden in een conversatie over nachten die laat beginnen en vroeg eindigen. “Vorige week Awakenings, gashouder. Daar lopen sjonnies rond met van die anabolen armen. Onder de tribals tattoo’s. Heel erg lelijk vind ik dat. Maar ja, zonder die tattoo ben jij toch niet helemaal die sjonnie die je nu bent. Daarom heb ik er dus wel vrede mee.”
Dus elke tatoeage is een verrijking voor het lichaam? “Het hoeft niet altijd mooier te worden. Maar ik denk dat een tatoeage een soort verlenging is van je lichaam. Hoe je het ook bekijkt, het staat altijd dichtbij je. Het is een soort weerspiegeling.” Ze denkt even na. “Ja, dan vind ik je adelaarstekens en je aarsgeweien prima. Doe maar lekker. Als jij mijn tatoeage niet mooi vindt, ja jammer. Maar ik zou het niet lang vast houden. Dat is a way of living.”
Fotografie door Iris Bergman
Echt heel vet!